Spółka w Norwegii – dlaczego warto założyć firmę w Norwegii?

Ogólne informacje

Gospodarka Norwegii to mieszanka wolnego rynku i interwencji rządu. Państwo kontroluje kluczowe obszary, takie jak sektor ropy naftowej, co stanowi prawie połowę eksportu i ponad 30% dochodów budżetowych. W referendum w 1994 roku Norwegia postanowiła nie przystępować do UE. Niemniej jednak jako członek Europejskiego Obszaru Gospodarczego „dokłada się” do budżetu UE. Po słabym wzroście poniżej 1,5% w latach 2002-2003 wzrost PKB przyspieszył od 2,5 do 6,2% w latach 2004 i 2007, częściowo dzięki wydobyciu ropy naftowej.

Rodzaje spółek

Istnieje kilka rodzajów spółek dostępnym dla inwestorów zagranicznych np.:

• Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (AS)
• Spółka akcyjna;
• Oddział i przedstawicielstwo.

Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (SARL) są najczęściej zakładanymi strukturami. Z uwagi na wysokie stawki podatkowe warto jedna rozważyć otwarcie oddziału.

Procedura rejestracji spółki

Rejestracja spółki:

• Sporządzenie umowy i statutu spółki
• Wpłacenie kapitału na konto
• Zarejestrowanie spółki w Rejestrze Osób Prawnych Centralnego Rejestru Brønnøysund

Udziałowcy:

Brak ograniczeń odnośnie ilości udziałowców jednakże wymagany jest minimum jeden wspólnik do założenia spółki. Dopuszczalni są zagraniczni udziałowcy.

Zarząd:

Zarząd nad firmą sprawuje Rada Dyrektorów wybrana przez udziałowców. Rada może również powołać dyrektora generalnego, jednak nie jest to obowiązkowe.

Siedziba:

Spółka musi mieć adres rejestrowy na terenie Norwegii.

Termin:

Czas założenia spółki to około 4 tygodni.

Kapitał:

Kapitał minimalny wynosi 30000 NOK i musi on być wpłacony na konto w ciągu 3 miesięcy od założenia spółki (należy dostarczyć do Rejestru potwierdzenie wpłaty)

Podatki i finanse

Norwegia jest krajem, gdzie podatki są stosunkowo wysokie, a stawka opodatkowania osób prawnych wynosi 28%. System podatkowy jest nastawiony na finansowanie szeregu usług publicznych i społecznych, a także na pokrycie kosztów dopłat do niektórych rodzajów żywności i innych towarów.

Norwegia nie oferuje zagranicznym inwestorom żadnych ulg. Istnieją natomiast ulgi podatkowe związane z wydatkami np. na ochronę środowiska. Norweskie władze wspierają również inwestycje w wydobycie ropy naftowej, przemysł technologiczny oraz
w mniej rozwinięte regiony, jak np. północna Norwegia.

Księgowość

Zgodnie ze standardowymi procedurami w UE, spółki muszą co roku przygotowywać i publikować sprawozdania finansowe. Coroczny audyt jest obowiązkowy.

Lokalne prawo pracy

Norweskie prawo pracy jest w dużej mierze regulowane przez ustawodawstwo, a także przez układy zbiorowe zawierane z ogólnokrajowymi, dobrze rozwiniętymi związkami zawodowymi. Norwegia jest członkiem Europejskiego Obszaru Gospodarczego, dlatego wdraża większość unijnych rozporządzeń i dyrektyw, również tych, dotyczących prawa pracy.

Umowa o pracę musi być sporządzona w formie pisemnej. Muszą być w niej zawarte warunki zatrudnienia. Kontrakt musi być przedstawiony pracownikowi najpóźniej miesiąc po rozpoczęciu przez niego pracy (jeżeli pracownik jest zatrudniony na miesiąc lub krócej, wtedy kontrakt musi być mu przedstawiony natychmiast). Umowa zazwyczaj jest zawierana na czas nieokreślony, ta na czas określony jest zawierana na maksimum 12 miesięcy.

Czas pracy:

Czas pracy nie powinien przekraczać 10 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo (wliczając przerwy). Czas ten regulują również układy zbiorowe i większość z nich wyznacza go na maksimum 7,5 godziny dziennie oraz 37,5 godziny tygodniowo. Zatrudnieni mogą pracować w nadgodzinach tylko w nadzwyczajnych przypadkach. Ich wymiar nie może przekraczać 10 godzin tygodniowo; 25 godzin miesięcznie oraz 200 godzin rocznie. Maksymalną liczbę nadgodzin zmieniać układy zbiorowe. Premia za ponadwymiarowy czas pracy musi wynosić minimum 40% stawki podstawowej (większość układów wymaga minimum 50%).

Płace:

Norweskie prawo nie ustanawia wynagrodzenia minimalnego, jednakże jest ono najczęściej wskazywane w układach zbiorowych. W wielu sektorach stawkę minimalną określa jeden ogólny układ. Pensja może podlegać również indywidualnym negocjacjom w umowie.

Ubezpieczenia społeczne:

Składki na ubezpieczenia opłacają zarówno pracodawcy (14,1% wysokości wynagrodzenia brutto) jak i pracownicy (8,2%).

Rozwiązanie stosunku pracy:

Pracodawca może zwolnić pracownika z zachowaniem okresu wypowiedzenia bądź bez niego, w obu przypadkach prawo dokładnie reguluje procedury, które muszą być zachowane przed rozwiązaniem kontraktu. Zwolnienie ze skutkiem natychmiastowym jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy zatrudniony dopuścił się poważnego naruszenia umowy jak: rażąco niewłaściwe zachowanie w miejscu pracy bądź nielojalność względem pracodawcy.

Firma może zwolnić pracownika tylko jeżeli są ku temu obiektywne powody (np. słaba wydajność pracownika, sytuacja ekonomiczna firmy, brak pracy). W tym wypadku obowiązuje okres wypowiedzenia wynoszący od miesiąca do nawet 6 miesięcy w zależności od przepracowanego czasu i wieku podwładnego. Pracownik może odwołać się od decyzji pracodawcy do sądu, który zadecyduje o dalszym zatrudnieniu i ewentualnych odszkodowaniach.

Pozostałe informacje

Norwegia jest zamożnym państwem demokracji socjalnej. Polscy inwestorzy otwierają spółki w Norwegii głównie w celu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie kraju.